بکتاش آبتین
«۲۵ آذر، زاد روز جاویدنامان وطن 🕊️🤍:»
▪️نامش #بکتاش_آبتین و متولد ۱۳۵۳ و اهل شهر ری بود، او شاعر، فیلمساز، و عضو برجسته کانون نویسندگان ایران بود، که به خاطر دفاع از آزادی بازداشت شد، او کارنامه پرباری از خود برجای گذاشت، بارها به عضویت هیات دبیران کانون نویسندگان ایران درآمد و پس از مدتی تحت فشار نیروهای امنیتی حکومت قرار گرفت و به زندان افتاد، از او پنج مجموعه شعر «و پای من که قلم شد نوشت برگردیم»، «مژه‌ها، چشم‌هایم را بخیه کرده‌اند»، «شناسنامه خلوت»، «پتک» و «در میمون خودم پدربزرگم» منتشر شده. حوزه سینما نیز فعالیت داشت و چندین فیلم و مستند ساخته بود: «کاملاً خصوصی برای آگاهی عموم» (زندگی علیشاه مولوی)، «۱۳ اکتبر ۱۹۳۷»، «موریانه‌ای با دندان‌های شیری» (سلف‌پرتره از زندگی خود هنرمند)، «پارک مارک»، «میکا»، «مُری زن می‌خواد»، «آنسور» (درباره سانسور در ایران) و «همایون خرم». او در مورد سرکوب و سانسور در دوران حیات دیکتاتوری ولایت فقیه با اشاره به این که با تغییر روسای جمهور در جمهوری اسلامی «به هیچ وجه خط قرمزها تغییر نمی‌کند»، از وجود یک نظام «ضد فرهنگ و هنر» در ایران سخن گفت و اضافه کرد: «تا زمانی که این شیوه وجود دارد، در بر همین پاشنه می‌چرخد.» در آذر ۱۳۹۵، مأموران امنیتی و نیروی انتظامی با اعمال خشونت از برگزاری مراسم یادبود برای قتل‌‌های زنجیره‌ای نویسندگان جلوگیری و چهار نفر از اعضا و دوستداران کانون از جمله بکتاش آبتین را بازداشت کردند. حکومت ایران سرانجام پس از بازجویی‌های متعدد، او را با اتهام‌های سیاسی و امنیتی به همراه دو عضو دیگر کانون به ۶ سال زندان محکوم کرد. یکی از دلایل پرونده‌سازی برای این نویسندگان، مشارکت در تدوین کتاب تاریخچه کانون و همچنین صدور بیانیه از سوی کانون نویسندگان ایران بود. روز ۱۸ دی ۱۴۰۰ با تاخیر عمدی مقامات زندان در درمان او به قتل رسید!! او درحالی که دوبار به بیماری کرونا مبتلا شده بود با تاخیرهای عمدی در درمان مواجه شد و سرانجام در ۱۸ دی ۱۴۰۰ در بیمارستان طالقانی تهران جان باخت. او نویسنده و فیلمسازی بود که هرگز قلم و هنرش را به قدرت حاکم نفروخت بلکه همیشه سودای آزادی داشت و سرانجام هم در مسیر آزادی جانش را از دست داد.
